“Умът ти е градина.
Твоите мисли са семената.”

Бях малка, ходех на училище. А като пишех домашно, сядах на стол до бюро. Като по учебник. 🙂 .. Години по-късно, отново бях до една маса/бюро. И подписвах книжките си, а пред мен – “опашка” от чакащи. Стол е инвалидната количка. Благодаря, че не се “радвах” на стреснати погледи.
Изглежда, че от малка старателно съм се грижила за семената. И все пак, не съм очаквала стечението на обстоятелствата.